Η οικογένεια Πατσίκα προέρχεται από την οικογένεια Κωνσταντούλα και είναι παρακλάδι αυτής. Όπως γράφουμε και στη στήλη περί της οικογενείας Κωνσταντούλα, αυτή κατάγεται από τα Βλαχοχώρια του Γράμμου  ή και ακόμα βορειότερα όπου, κατά το 1770, με τις αλλεπάλληλες καταστροφές των Τουρκαλβανών των παραπάνω χωριών αναγκάστηκε και αυτή να καταφύγει σε άλλα ασφαλέστερα μέρη, όπως ήταν τότε η περιοχή των Γρεβενών, αλλά και εκεί δεν μπόρεσε να επιβιώσει και πολλά χρόνια.

Εξαναγκάζεται για δεύτερη φορά, γύρω στα 1835 να καταφύγει και από εκεί και να εγκατασταθεί στα Νάματα και εδώ όμως δεν παρέμεινε και πολλά χρόνια και γύρω στα 1880 μετοίκησε στη Βλάστη, παρέμεινε όμως μέρος αυτής εδώ, γιατί στο μεταξύ δημιουργήθηκαν και άλλες νεότερες οικογένειες, οι οποίες πήραν διάφορα επώνυμα προερχόμενα από τα παρατσούκλια τους.

Μια από αυτές που εξετάζουμε είναι η παραπάνω οικογένεια Πατσίκα, η οποία μαζί με τις άλλες οικογένειες των Κωνσταντουλαίων κατέφυγε στη Βλάστη, αλλά μετά από λίγα χρόνια κατέβηκε στο Σισάνι με μια ολιγόχρονη εκεί διαμονή για να επιστρέψει και πάλι στα Νάματα και να εγκατασταθεί οριστικά, αφήνοντας κάποιο μέλος της στο Σισάνι, όπου δημιουργήθηκαν και άλλες οικογένειες από αυτό το μέλος της, οι οποίες διαβιούν σε αυτό το χωριό μέχρι σήμερα με το επώνυμο Πατσίκας.

Αυτοί που ξαναγύρισαν εδώ ήταν οι οικογένειες των αδερφών Αθανασίου (Γιάτσης), Νικολάου (Ζίβας), Χρήστου (Τσίκας) και Στέργιου (Γκόγκας). Ας τους εξετάσουμε χωριστά τον καθένα χωρίς βέβαια σειρά ηλικίας, γιατί δεν την γνωρίζουμε.

Εκτός από τον Αθανάσιο (Γιάτση) οι άλλοι τρεις εγκατέλειψαν πολύ νωρίς το χωριό, γι’ αυτό και δεν έχουμε πολλά στοιχεία γι’ αυτούς. Ο Νικόλαος (Ζίβας) εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Νάουσας και εκεί υπάρχουν και διαβιούν απόγονοί του.

Ο δε Στέργιος (Γκόγκας), για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα, είναι τελείως άγνωστη η τύχη του, γνωρίζοντας μόνον πως ένας γιος του, ο Κωνσταντίνος σκοτώθηκε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Χρήστος (Τσίκας) είχε τρεις κόρες, οι οποίες ήταν: η Βασιλική που παντρεύτηκε στη Βλάστη το Βασίλη Λυκομήτρο, από την οποία απόγονοί της ζουν στο Βόλο και την Ελασσόνα, η άλλη ήταν η Γιαννούλα η οποία ήταν παντρεμένη με τον Αθανάσιο Μόζα, συγχωριανό μας και η άλλη ήταν η Ελευθερία επίσης παντρεμένη με τον συγχωριανό μας Γιώργο Πα-παθωμά.

Ο Χρήστος (Τσίκας) είχε και ένα γιο, το Ζήση, ο οποίος γύρω στα 1925 κατετάγη στο στρατό της πολεμικής μας αεροπορίας και εκεί σταδιοδρόμησε απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε με βαθμό ανωτέρου αξιωματικού. Τα παιδιά του ζουν σήμερα στη Βέροια με τις οικογένειές τους. Ο μόνος που παρέ- Ιωάννης Πατσίκας μεινε οριστικά στο χωριό από την παραπάνω οικογένεια Πατσίκα ήταν ο Αθανάσιος (Γιάτσης). Ο Αθανάσιος Πατσίκας, που γεννήθηκε γύρω στα 1870, είχε σύζυγο τη Δέσπω Αθ. Δελαπάσχου γεννημένη στα 1877, και απέκτησαν δυο παιδιά: την Ασπασία που ήταν σύζυγος τους Στέργιου Γκάνα και τον Ιωάννη (Γιανακούλη) που γεννήθηκε το 1894 και σύζυγός του ήταν η Θωμαή Μασούρα, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά: πρώτον τον Αθανάσιο με έτος γεννήσεως 1921, παντρεμένος με τη Δέσπω Ν. Τσιάρα και απέκτησαν δυο παιδιά: το Γιάννη και τη Θωμαή.

Δεύτερο παιδί τους είναι η Ελένη με έτος γεννήσεως 1925 και σύζυγος της ήταν ο Κωνσταντίνος Κόλης, Ναματιανός.

Τρίτο παιδί του Γιάννη Πατσίκα ήταν η Στεργιανή που γεννήθηκε το 1933 και σύζυγός της είναι ο Δημήτριος Βράνας.

Και τελευταίο παιδί του Γιάννη Πατσίκα είναι ο Γεώργιος έτος γεννήσεως 1936, έχει σύζυγο τη Σουλτάνα Γ. Χαλδούπη και έχουν δυο αγόρια: το Γιάννη και τον Κώστα.

Η οικογένεια Πατσίκα είναι η μοναδική στο χωριό και έχει συνολικά τέσσερεις οικο-γένειες που προέρχονται από τους δυο γιους του Ιωάννη Πατσίκα, τον Αθανάσιο και το Γεώργιο, και είναι Βλάχικης καταγωγής.

 ΠΙΣΩ