Η παραπάνω οικογένεια είναι η οικογένειά μου, και επειδή είμαι μέλος αυτής και γνωρίζω λεπτομερώς την ιστορία της θα την περιγράψω με ακρίβεια.

Προέρχεται από κάποιο Βλαχοχώρι του Γράμμου, ή και λίγο πιο πέρα προς τη Μοσχόπολη, χωρίς να γνωρίζω πιο ακριβώς.

Είναι βλάχικης καταγωγής και με τα γεγονότα του Βελή πασά που κατέστρεψε πολλά χωριά και πόλεις της Βόρειας Ηπείρου και του Γράμμου, εξαναγκάζεται και η πα-ραπάνω οικογένεια να εγκαταλείψει την πατρώα γη και να καταφύγει για να σωθεί στη Φούρκα της Κόνιτσας που είχε γίνει το άσυλο των κυνηγημένων Ηπειρωτών το 1769. Δεν παρέμεινε και πολλά χρόνια στο παραπάνω χωριό, γιατί ο τόπος αυτός ήταν ακατάλληλος για την επιβίωση της κτηνοτροφίας και πολλοί από τους πρόσφυγες που βρήκαν προσωρινό άσυλο σε αυτό το χωριό, που ήταν κτηνοτρόφοι, αναγκάστηκαν να αναζητήσουν και να καταφύγουν σε άλλα μέρη πιο πρόσφορα για το επάγγελμά τους. Οι πιο πολλοί τράβηξαν προς την περιοχή των Γρεβενών. Μια ομάδα που δεν ήταν κτηνοτρόφοι ήρθαν εδώ και δημιούργησαν την Κιουτσιούκ Πιπιλίστα. Τέσσερεις κτη-νοτροφικές οικογένειες κατέληξαν στο Βογατσικό Καστοριάς και πέντε επίσης κτηνο-τροφικές στο χωριό Γέρμας (παλιό όνομα Λοσνίτσα), επίσης της Καστοριάς.

Μέσα στις πέντε που εγκαταστάθηκαν στο παραπάνω χωριό ήταν και η οικογένεια Τσιώμπρα. Η οικογένεια αυτή είχε αρχηγό το Γεώργιο με τον πατέρα του που το όνομά του δεν γνωρίζουμε.

Ο Γεώργιος είχε τέσσερα παιδιά και από αυτά δημιουργήθηκαν πολλές οικογένειες όπου αργότερα όλες αυτές οι οικογένειες εγκατέλειψαν αυτόν τον τόπο που τους φιλοξενούσε για 60 – 70 χρόνια περίπου και διασκορπίστηκαν στα γύρω χωριά, την Κορησό, τη Βλάστη, το Σισάνι και τα Νάματα.

Δεν γνωρίζω τη σειρά γεννήσεως των παραπάνω αδερφών και γι’ αυτό θα τους αναφέρω ανακατεμένους. Ένας ήταν ο Σπύρος που έζησε όλη τη ζωή του σε αυτό το χωριό αλλά ο γιος του ο Γιάννης παντρεύτηκε γυναίκα από την Κορησό και εγκαταστάθηκε εκεί σώγαμπρος. Στο χωριό αυτό σήμερα ζουν πολλές οικογένειες απογόνων του και έχουν το επώ-νυμό τους λίγο παραλλαγμένο σε Τσιώπρας.

Άλλος αδερφός ήταν μια αδερφή, η Ελένη που παντρεύτηκε κάποιον Βλαχοδήμο από τη Βλάστη. Όταν όμως ο Βλαχοδήμος αρραβωνιάστηκε την Ελένη, αρρώστησε και, όταν το φθινόπωρο η οικογένειά του πήγε στην Ελασσόνα για παραχείμαση, ο Βλαχοδήμος δεν τους ακολούθησε, επειδή ήταν πολύ άρρωστος. Έτσι τον παρέλαβαν τα κουνιάδια του και η αρραβωνιαστικιά του Ελένη, τον περιποιήθηκαν και ως την άνοιξη αποκαταστάθηκε πλήρως η υγεία του και παντρεύτηκαν. Αλλά αντί να πάρει η Ελένη το επίθετο του αντρός της όπως συνηθίζεται, πήρε αυτός το επίθετο της συζύγου του και από τότε έχουμε την οικογένεια Τσιώμπρα στη Βλάστη, και οι απόγονοί της ζουν στην Πτολεμαΐδα και Κοζάνη χωρίς να χάνουν την επαφή με το χωριό τους τη Βλάστη.

Ένας άλλος αδερφός της παραπάνω οικογένειας ήταν ο Δημήτριος που κατέληξε στο Σισάνι και εκεί έζησαν οι απόγονοί του αλλά σήμερα και αυτοί είναι διασκορπισμένοι στη Βέροια, στην Πτολεμαΐδα μέχρι και το εξωτερικό, τη Γερμανία.

Από εδώ και πέρα θα εξετάσουμε την οικογένεια του δικού μου προπάππου, του Νικόλαου Τσιώμπρα, η οποία συγγενεύει εξ αγχιστείας με την οικογένεια Μιχάλη Μπαρτζώκα.

Ο Νικόλαος Τσιώμπρας ήταν γεννημένος περί τα 1820 – 1825, ήταν παντρεμένος με κάποια που τη λέγανε Καλλιόπη Πρώιου την προσφωνούσαν όμως Μανίτσα. Αυτό το γνωρίζω από ομολογία του πατέρα μου που δεν ξέρω αν αυτό ήταν το όνομά της ή κάποιο χαϊδευτικό ή προσωνυμία. Περί τα 1860 απέκτησαν ένα γιο τον οποίο ονόμασαν Γεώργιο, στο όνομα του παππού του. Την επόμενη όμως χρονιά μετά από τη γέννησή του Γεωργίου, ο Νικόλαος σκοτώθηκε από πτώση κεραυνού εκεί που έβοσκε το κοπάδι του. Μετά από δυο χρόνια από το θάνατό του η σύζυγός του Μανίτσα παντρεύεται για δεύτερη φορά το Μιχάλη Μπαρτζώκα, γιο του Ιωάννη Μπαρτζώκα και αδερφό του Κωνσταντίνου. Ήταν και αυτός σε χηρεία και παντρεύεται για δεύτερη φορά. Με την πρώτη του σύζυγο δεν απέκτησαν παιδιά και έμειναν άτεκνοι. Υιοθέτησαν όμως ένα παιδί άγνωστο από πού, το οποίο ονομαζόταν και αυτό Γεώργιος.

Το ζευγάρι αυτό τώρα έχει δυο Γεωργίους. Έναν το παραπαίδι του Μιχάλη και έναν το γιο της Μανίτσας που έφερε από τον πρώτο της άντρα το Νικόλαο Τσιώμπρα. Το υιοθετημένο παιδί του Μιχάλη όταν ήρθε σε ώρα γάμου παντρεύτηκε στο γειτονικό Σισάνι και πήγε σώγαμπρος σε κάποια οικογένεια που ονομαζόταν Ζήσης, και εκεί υπάρχουν απόγονοί του μέχρι σήμερα που έχουν το παραπάνω επώνυμο, το Ζήση, και το παρατσούκλι Ντεληγιώργος.

Ο Γεώργιος Τσιώμπρας είναι τώρα ο μοναδικός γιος και κληρονόμος του ζεύγους Μ. Μπαρτζώκα και όταν ήρθε η ώρα του γάμου του παντρεύτηκε την Αναστασία Ι. Λάτσου από τη Βλάστη.

Από τον παραπάνω γάμο γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά. Πρώτος ήταν ο Μιχάλης ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Μπέκα από τη Βλάστη, όπου απέκτησαν τέσσερα αγόρια και μια κόρη: πρώτος ήταν ο Γεώργιος που δεν παντρεύτηκε, δεύτερος ο Αλέξανδρος που είχε σύζυγο τη Μαρίκα Μπουζμπούκη, και έχουν τρία παιδιά: τον Κώστα, το Μιχάλη και τη Νίκη. Τρίτο παιδί του Μιχάλη ήταν ο Κώστας που σκοτώθηκε το 1944 από Γερμανικά στρατεύματα κατοχής σε ηλικία είκοσι ετών και τέταρτος ήταν ο Νικόλαος που πέθανε την επόμενη χρονιά 1945 σε ηλικία 19 χρόνων. Ο Μιχάλης είχε και μια κόρη τη Στεργιανή που έχει σύζυγο το Γιάννη Γ. Διαμάντη.

Δεύτερος γιος του Γεωργίου Τσιώμπρα ήταν ο Νικόλαος ο οποίος παντρεύτηκε τη Φανή Σ. Γουναρά και απόκτησαν πέντε παιδιά: πρώτη την Αναστασία που είχε σύζυγο το Θωμά Σ. Μπέλλου, δεύτερος ο Γεώργιος με σύζυγο την Αφροδίτη Σπανογιώργου από τη Βλάστη και απέκτησαν δυο αγόρια: το Νικόλαο και το Μιχάλη. Τρίτο παιδί του Νικολάου ήταν η Καλλιρόη με σύζυγο το Μιχάλη Ν. Παράσχο, τέταρτος είναι ο Ευθύμιος και σύζυγός του η Παρασκευή Δ. Μπαρτζώκα και παιδιά τους ο Νικόλαος και η Φανή και πέμπτος ο Στέργιος με σύζυγο τη Μαριγούλα Κ. Παπαθωμά και παιδιά τους ο Νίκος και ο Κώστας.

Ο Γεώργιος Τσιώμπρας που έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο χρονών δεν γνώρισε ποτέ του το φυσικό του πατέρα τον Νικόλαο Τσιώμπρα και για πατέρα του γνώρισε το Μιχάλη Μπαρτζώκα, ο οποίος Μιχάλης έφυγε από τη ζωή χωρίς κανένα παράπονο από τον παραγιό του και τη γυναίκα την Αναστασία (Τρανή).

Ο Γεώργιος κληρονόμησε όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του πατριού του Μιχάλη και στο πρώτο παιδί του έδωσε το όνομά του Μιχάλης, στο δεύτερο παιδί του το Νικόλαο έδωσε το όνομα του πραγματικού του πατέρα και στο τρίτο το όνομα του πεθερού του, και εκτός από το όνομα όλα τα παιδιά του τα έγραψε με το επώνυμο του πατριού του Μπαρτζώκα και ακόμα εμείς οι εγγονοί του είχαμε το επώνυμο Μπαρτζώκας, όμως το έτος 1940 το αλλάξαμε σε Τσιώμπρας, αλλά τα παιδιά και εγγόνια του γιου του Μιχάλη το διατηρούν, οι οποίοι γράφονται Μπαρτζώκας.

Ο Γεώργιος Τσιώμπρας, κληρονόμησε όπως γράψαμε και παραπάνω, την ακίνητη περιουσία του πατριού του που ήταν το 50% του οικοπέδου στον πέρα μαχαλά, γιατί το άλλο μισό το κληρονόμησαν οι απόγονοι του Κωνσταντίνου Μπαρτζώκα, αδερφός του Μιχάλη. Η οικογένεια Γ. Τσιώμπρα είναι και αυτή διεσπαρμένοι στην Πτολεμαΐδα, στο Βόλο, στη Θεσσαλονίκη και στη Γερμανία και σήμερα αποτελείται από δέκα οικογένει-ες και τριάντα μέλη.

 ΠΙΣΩ